لبخندي از سر شوق

             سيماي بي رمقم را

                                 جاني  دوباره داد

و روز نو

          ميان سايه سار جانانه ي نسيم

                                      بر آسمان شهر دلم

                                                                     تابيدن گرفت                                 

     شب چه بي خواهش و نرم

                                از سر  اين همه تنهايي رفت

  و من از نو شدن ثانيه ها

                  و سبك باري اين خاطره ها

                                     رفته ام تا سر شوق

اوج تنهايي را

              شعله ور خواهم ساخت  . ... دور خواهم شد از این خاک غریب ....