اسلام علیک یاابا عبداله الحسین

عالم همه محو گل رخسار حسین است

ذرات جهان در عجب از کار حسین است

دانی که چرا چوب شود قسمت اتش

بی حرمتیش بر لب دندان حسین است

دانی که چرا آب فرات است گل آلود

شرمندگیش از لب عطشان حسین است

دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

زیرا که خدای تو عزادار حسین است

                                                                     حرف دل