رقص در بزم باد
زلالی از جناب لولی وش
رقص در بزم باد
(زلال عروضی پیوسته قافیه دار)
غمگین ترین شادم
پر بسته ام هر چند آزادم
من عاشقم ، یعنی که حالی گیج و گُم دارم
ویران ، ولی انگار آبادم
آرام و ُ فریادم
اینگونه حیرانم
گاهی خموشم گاه سوزانم
همچون اجاقم ، لحظه ی تحویل ِ فروردین
تکلیف خود را هم نمی دانم
عمری پریشانم
خل نیستم بانو!
بگذار گویم کیستم بانو!
من هسته ای تلخم که تیپا خورده از رُستن
در خاک خُلها زیستم بانو!
غم ریستم بانو
تصویر یک برگم
رقاص ِ طوفانی بدآهنگم
با ضرب ِ پائیزی وُ تصنیف ِ صدای باد
شاباش گیر ِ پنجه ی مرگم
از ساقه می لنگم
مرغ ِ دلم بی پر
کابوس ِ ظلمت بی در و پیکر
باید تبر زد شاخه ی شب را بُرید از ته !
خورشید را چون شعر ِ بی دفتر
آواز کرد از بر
بانو بگو با من
ای آنکه دوری یک بغل تا من
آیـا مرمّت می کنی ارگ ِ امیـدم را ؟
خورشید را می بینم آیـا من ؟
ای با وفا دامن!
لب باز کن رویا!
شعری جدید آواز کن رویا!
شعری که تعبیرش سلام ِ صبح با سرو است.
این قصه را آغاز کن رویا!
اعجاز کن رویا!
با سپاس از وبلاگ شعر زلال
فاحشه ی پُر کاریست