افق تاریک

دنیا تنگ

نومیدی توان فرساست

می دانم

ولیکن ره سپردن در سیاهی

رو به سوی روشنی زیباست

می دانی

به شوق نور در ظلمت قدم بردار

به این غمهای جان آزار دل مسپار

که مرغان گلستان زاد

که سرشارند از آواز آزادی

نمیدانند هرگز

لذت و ذوق رهایی را

و رعنایان تن در تور پرورده

نمی دانند در پایان تاریکی

شکوه روشنایی را

                                                   ؟؟؟